Innovatie is het sleutelwoord als het gaat om mobiliteit in de 21e eeuw. Overheden, bedrijven en individuen hebben de verantwoordelijkheid om te investeren in nieuwe technologieën en infrastructuur die de mobiliteit van mensen en goederen verbetert en verduurzaamt. Maar laten we eens kijken naar de Nederlandse Spoorwegen (NS), die zeven jaar hebben gewerkt aan de ontwikkeling van de Intercity Nieuwe Generatie (ICNG) – een nieuwe trein die bedoeld is om ouder materieel te vervangen en de groei van het aantal reizigers op te vangen.
Maar wat is er zo innovatief aan deze nieuwe trein? Ja, het is uitgerust met uitschuifbare treeplanken, stopcontacten en gratis Wi-Fi. Maar laten we het echt hebben over de grote olifant in de kamer: er is nog steeds een machinist nodig. Voor een apparaat dat volledig op een rails rijdt, is dat niet bepaald een indrukwekkende prestatie.
Dit lijkt misschien geen groot probleem, maar het illustreert de conservatieve en ondernemingsgezinde houding van de NS. Waarom hebben ze niet geïnvesteerd in autonome treinen, die zonder een menselijke bestuurder kunnen werken? Er zijn verschillende voordelen verbonden aan autonome treinen, waaronder hogere veiligheid, lagere personeelskosten en betere prestaties. En toch kiezen de NS ervoor om vast te houden aan een traditioneel model waarin machinisten nog steeds nodig zijn.
Maar de problemen met de NS beperken zich niet tot de ICNG. Kijk maar naar het wanbeleid van lokale overheden in de provincie en gemeente Utrecht. De afgelopen jaren hebben we gezien hoe de tramlijn tussen Utrecht en Nieuwegein volledig ontspoorde – letterlijk en figuurlijk. Er was sprake van technische problemen, zoals trams die niet goed konden remmen en spoorrails die niet goed waren gelegd. Maar er was ook sprake van slecht projectmanagement en een gebrek aan communicatie tussen de verschillende betrokken partijen.
De gevolgen van deze problemen waren aanzienlijk. Reizigers werden geconfronteerd met vertragingen, uitval van diensten en een gebrek aan betrouwbaarheid. Maar wat nog erger is, is dat de belastingbetaler opdraait voor de kosten van deze fouten. De tramlijn tussen Utrecht en Nieuwegein was een miljoenenproject dat grotendeels werd gefinancierd met publieke middelen. En toch lijkt het erop dat er weinig aandacht is besteed aan de behoeften en belangen van de belastingbetalers die hiervoor betaalden.
Innovatie is de sleutel tot de toekomst van mobiliteit. Of het nu gaat om de ontwikkeling van nieuwe treinen, auto’s, fietsen of andere vervoersmiddelen, we moeten blijven zoeken naar manieren om mobiliteit efficiënter, goedkoper en duurzamer te maken. Het is tijd dat de NS en andere overheidsinstellingen hun aanpak heroverwegen en de behoeften van de reizigers en belastingbetalers vooropstellen. Dit betekent investeren in nieuwe technologieën en infrastructuur die de mobiliteit verbeteren en verduurzamen. Alleen zo kunnen we ervoor zorgen dat mobiliteit in Nederland klaar is voor de uitdagingen van de 21e eeuw, want wat we nu hebben in een trein die iets sneller is met een andere stoelindeling..
